Als niet-zo-hippe 40’er word je af en toe verrast door nieuwe woorden. Zo leerde ik pas dat ik zelf een tijdje ‘digital nomad’ geweest ben. Voor de leeftijdsgenoten: iemand die werkt terwijl die de wereld rondtrekt. Niet gebonden aan een vaste stek of werkuren, je job uitoefenen terwijl je reist.
In mijn geval geen exotische stranden en cocktails, wel 5 maanden natuur en rust in Zweden met ons gezin. Wat heb ik hiervan geleerd?
I love my job
Ten eerste dat ik mijn job super graag doe! Mensen coachen vind ik echt zaaalig. Het kost me weinig moeite, en na de gesprekken wandelde ik vaak fluitend rond. Dat was niet echt een verrassing, maar wel heel fijn om te ervaren.
Tegelijkertijd stond ik niet altijd te springen om eraan te beginnen. Eerlijk: snel het ontbijt afronden om om 9u in te bellen met een klant voelde niet als “joepie”. Maar goed, dat hoeft ook niet. Je moet niet op elk moment van de dag denken “ik kan niet wachten om te beginnen werken” – ook als zelfstandige niet. Merken dat je graag doet wat je doet terwijl je bezig bent is meer dan genoeg, wat mij betreft.
Wel op reis, geen vakantie
Het klinkt misschien raar, maar het grootste deel van onze reis voelde niet als vakantie. Voor mij had dat de maken met deadlines en afspraken. Om 9u een call hebben dus. Zoeken naar een plek met goeie wifi- of 4G-verbinding bijvoorbeeld. Ergens een rustig plekje regelen om te coachen – een mobilhome met 2 kinderen valt daar niet onder. En misschien het belangrijkste van alles: iets “moeten”. Want dat heb ik geleerd: écht volledig ontspannen betekent voor mij geen verplichtingen, volledig vrij zijn en niet op mijn horloge moeten kijken.
Daarnaast volgden de kinderen het tempo van de klas met ons als strenge meesters. Wie ook thuisonderwijs gegeven heeft weet dat dat niet altijd zo vlot gaat. En Zweden of België maakt dan niet zoveel verschil. Het helpt dat iedereen wat meer ontspannen is, maar het blijft wel werken. Regelmatig planden we ook een les met de klas in – opnieuw wat afstemmen, wifi voorzien en op tijd inbellen dus.
Vakantie begon voor mij echt in juli: schooljaar afgelopen, bewust geen coachings meer gepland en volledig vrij om te doen wat we wilden, wanneer we wilden.
Is een leven als digital nomad dan iets voor mij?
Mijn conclusie: ja en nee. Ja, want ik zou het zo opnieuw doen. Het blijft een unieke tijd als gezin. Geen grote roze wolk maar wel het gezinsleven zoals het is met highs en lows. Maar met veel meer tijd met mekaar, veel meer rust en veel meer ontspannen momenten. Zelfs met school en werken blijft die balans 100% positief.
En tegelijk hoeft het voor mij ook niets permanents te worden. Ik vind het nu ook prima, “gewoon” van thuis uit, met vrienden en familie dichtbij. De rest van mijn leven rondtrekken zou niet bij me passen.
Digital nomad worden? Mijn praktische tips
Wat heb ik geleerd en zou ik je aanraden mocht je ook de sprong overwegen? Een korte samenvatting:
- Verwacht geen constant “joepie”-gevoel. Soms heb je even minder zin om te werken, en da’s normaal.
- Manage je agenda zodat hij bij jou past. Ik groepeerde werkblokken van 1 tot 3 dagen per week om daarna vrije dagen te hebben. Soms was dat super intensief en had ik een dagje afkicktijd nodig nadien. Ook daar kan je rekening mee houden.
- Maak je niet te veel zorgen: werken kan je inderdaad quasi van overal. Ik heb klanten gebeld vanuit een berghok en vanuit de kleedruimte van de sauna – lang leve de valse achtergronden van Teams.
- Wil je vakantie, plan dan ook vakantie. Zonder werk dus.
Heb je nog een vraag? Contacteer me dan gerust, ik help graag. Overweeg je de stap maar blijf je twijfelen? Als loopbaancoach kan ik je wellicht helpen de knoop door te hakken!
